สิปปกรเขาแทบทรุดเมื่อได้ยินเรื่องราวทั้งหมดออกจากปากของมารดา เวลาที่ผ่านมาเขาเอาแต่โกรธและเกลียดการกระทำของพี่ชายกับพราววรินทร์ คิดว่าตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำมาตลอด โดยไม่รู้เลยว่าผู้หญิงที่เขารักนั้นทำเพื่อตัวเองมากมายแค่ไหน เขาแค่ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยก็คิดว่าตัวเองนั้นลำบากเสียเต็มประดา ถ้าเทียบกับความลำบากของพราววรินทร์แล้วมันเทียบกันไม่ได้เลยสักนิด
“ปาล์มจะเอายังไงต่อ” เมื่อเห็นว่าลูกชายเอาแต่นิ่งเธอก็ถามขึ้น
“ผมจะไปตามลูกกับเมียครับแม่” เขาพูดอย่างเต็มปาก แม้จะยังไม่รู้ว่าตอนนี้เธอกับลูกอยู่ที่ไหนก็ตาม
“แน่ใจแล้วใช่ไหม ที่ผ่านมาปาล์มมีคนอื่นอีกหรือเปล่า ถ้ามีก็อย่าไปรบกวนสองแม่ลูกนั้นเลย”
“แม่ ผมจะมีใครที่ไหน” แม้ที่ผ่านมาจะมีผู้หญิงหลายคนเข้ามาในชีวิต แต่ก็เป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เพราะภายในใจของสิปปกรนั้นยังรู้สึกเข็ดกับความรัก เขาไม่คิดว่าจะรักใครได้อีกนอกจากพราววรินทร์
สิปปกรรีบโทร
