หลังจากที่ยืนสูบบุหรี่อยู่นานสองนาน ก็เดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง มือสไลด์หน้าจอโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ กระทั่งเห็นน้ำขิงแชร์รูปผู้ชายคนหนึ่ง พร้อมแคปชั่น
‘อื้อหือ! พ่อของลูก’
มันไม่ได้มีความอิจฉาหรอก แต่แค่อยากเป็นคนนั้นเท่านั้นเอง ดวงตามองไอ้คิวที่นั่งอยู่ข้างๆ ส่วนไอ้เกมส์มันหายหัวไปไหนแล้วก็ไม่รู้ สองผัวเมียนั่นก็ยังไม่ออกมาข้างนอก
“มึงว่างไหม?”
“ทำไมวะ?”
“ตอบ!” คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีมันยังจะถามย้อนไปย้อนมาอีก
“เออ ว่าง ไอ้สัส”
“พากูไปร้านนี้หน่อย” ผมหันหน้าจอโทรศัพท์ไปให้มันดู เมื่อไอ้ห่านั้นเห็นคิ้วสองข้างมันก็ขมวดขึ้น ถามด้วยสีหน้าสงสัย
“ไปทำเหี้ยอะไร”
“กูให้พาไปอย่าถามเยอะ” จากนั้นผมก็ลากคอมันเดินออกมาจากคอนโดไอ้โซนทันที
#หนึ่งอาทิตย์ถัดมา
@ด้านน้ำขิง
ฉันกลับบ้านกับขุนเขาสองคน แม่ฉันไม่ได้กลับมาด้วย ฉันเรียนจบแล้วท่านก็กลับไปดูแลสวนผลไม้ช่วยพ่อที่ต่างจังหวัดถาวร เรื่องงานตอ
