หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างเงียบไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมาพราวเธอจึงพยายามผลักชายหนุ่มออกไปจนสำเร็จ เธอเลือกที่จะเดินหนีเขาไปยังห้องนอนเพื่อที่จะขังตนเองอยู่ในนั้นรอเวลาให้ชายหนุ่มออกไปจากห้องแล้วเธอค่อยออกมา
หมับ!
ธาวินสาวเท้าเดินตามพราวมาอย่างรวดเร็วแค่เพียงไม่กี่ก้าวเขาก็สามารถตามเธอทันแล้ว เขาโอบกอดเธอจากทางด้านหลังอีกครั้งใบหน้าอันหล่อเหลาวางอยู่บนไหล่ของเธอแล้วพูดถามถึงมายู เขารู้ว่ามายูนั้นได้ออกไปข้างนอกแล้วเขาถึงได้กล้าที่จะขึ้นมา
“แล้วนี่เพื่อนของเราไปไหน”
“...” พราวนิ่งเงียบไม่ยอมตอบเธอหันหน้าไปอีกทาง ทางที่ซึ่งไม่มีใบหน้าของชายหนุ่มวางอยู่บนไหล่
“พี่ถามเราอยู่นะ ว่าไง?” เมื่อไม่ได้รับคำตอบ ธาวินจึงทำเป็นเสียงแข็งพูดถามออกไปอีกรอบ เขาอยากรู้ว่าเธอจะบอกกับเขาว่าอย่างไร
“ออกไปซื้อของค่ะเดี๋ยวก็ก็คงใกล้จะกลับมาแล้ว ทางที่ดีพี่รีบออกไปดีกว่าค่ะ” หญิงสาวในอ้อมกอดยอมพูดออกมาแต่เธอก็ยังขู
