บทที่ 16/2 ถ้ามีสิทธิ์
“ตกลงจะให้รับไหม..ถามจริงๆ”
ดีนจ้องตากับเธอด้วยแววคาดคั้นเอาคำตอบ ฝนทิพย์เบนสายตามองเครื่องมือสื่อสารชั่วอึดใจ จากนั้นก็ส่ายหน้า
“อย่ารับเลย..ตอนอยู่กับฝนอย่ารับสายใครได้ไหม”
เธอซุกใบหน้าเข้าหาอย่างออดอ้อน หลงลืมข้อตกลงชั่วขณะ แค่อยากถูกเลือกบ้าง ไม่อยากมองแผ่นหลังของเขาในตอนที่กำลังเดินไปหาคนอื่นอีก ความรู้สึกที่แอบซุกซ่อนมานานค่อยๆ เด่นชัด แม้จะแสร้งทำเป็นลืมไปแล้วก็ตาม
“จะตามใจฝนวันหนึ่งแล้วกัน”
ดีนกดตัดสายแล้วปิดเสียง โยนกลับไปไว้ที่เดิม เขายกฝนทิพย์ขึ้นนั่งควบตักหันหน้าเข้าหากัน กระชับกอดเอวบางไว้แน่น จ้องตาอยู่เงียบๆ เกือบหนึ่งนาที ดีนก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน
“ถ้าเราจะห่างกับฮารุ..ฝนคิดว่ายังไง”
“ฝนมีสิทธิ์ออกความเห็นด้วยเหรอ”
คล้องแขนรอบคอแกร่ง แอ่นหน้าอกเมื่อเขาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษา แล้วซุกไซ้ก้อนเนื้อขาวเนียน ดูดดุนฝากรอยตรงเนินอก
“สมมุติว่าฝนมี
