เวลาหนึ่งเดือนแล้วที่ณิรินทร์ญากับนายหัวปาริธโทรศัพท์คุยกันทุกวันความผูกพันและความเข้าใจกันมันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ หญิงสาวรอวันที่เขาจะขึ้นมากรุงเทพไม่ใช่เพราะอยากจะทานอาหารใต้อย่างที่บอกแต่เพราะเธอรู้สึกคิดถึงและอยากจะเจอเขามาก
วันนี้เธอรู้สึกตื่นเต้นมากเพราะเมื่อตอนบ่ายนายหัวปาริธบอกกับเธอว่าตนเองจะขึ้นมาทำธุระที่กรุงเทพและจะลงเครื่องประมาณสี่โมงเย็นเขาให้เธอรอทานอาหารเย็นที่บ้าน
“วันนี้วันศุกร์แท้ๆ ทำไมณิรินถึงรีบกลับบ้านล่ะ” ไข่มุกถามเพราะตั้งแต่ณิรินทร์ญาเลิกไปทำงานที่ผับในเย็นวันศุกร์หญิงสาวก็ไม่ได้รีบกลับบ้านเธอจะอยู่นั่งคุยกับเพื่อนหรือบางครั้งก็ไปทานข้าวไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าก่อนจะกลับ
“พอดีนายหัวจะขึ้นมากรุงเทพน่ะ”
“เขาขึ้นมาธุระหรือขึ้นมาหาณิรินล่ะ”
“เขาขึ้นมาธุระก็เลยจะแวะมาหาณิรินน่ะ”
“หน่อยว่าเขาอยากจะมาหาณิรินนั่นแหละแล้วก็เอาธุระมาเป็นข้ออ้าง ครั้งนี้ก็คุยกับเขาให
