“ไม่นึกว่าจะกล้ามาอย่างที่พูดจริง ๆ” นัยน์ตาคมไล่มองไปตามเรือนร่างของคนตรงหน้า สภาพชุดนอนฉันคงไม่ทำให้รู้สึกสบายตาเท่าไหร่มั้ง
“ไม่มาก็หมาดิ เรื่องแค่นี้เอง” แค่โดนจิกเรื่องเช็คก็เจ็บปวดมากพอแล้ว อะไรที่ฉันพูดออกไปเตรียมพร้อมรับผิดชอบกับมันเสมอแหละ ใครมันจะไปให้เด็กด่าได้ตลอดชีวิตเล่า!
“เก่งดีครับ ปาก...”
“ตัวเองก็เหมือนกันนั่นแหละปากดี...พูดมาก เมาแล้วก็ไปนอนไป” ฉันมองค้อนใส่เตกีลาด้วยหางตา อยากตบปากเด็กนี่จริง!
“ก็กำลังจะเข้าไปนอนนี่ไง พี่ขวางทางอยู่” เท้าเล็กก้าวขยับหลบเปิดทางให้ผู้เป็นเจ้าของห้อง เตกีลาใช้คีย์การ์ดของตัวเองแตะเปิดประตู แต่ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเขาก็ไม่ลืมที่จะลากตัวฉันเข้าไปด้วย
หมับ!
“ว้าย!”
มือหนาคว้าเข้าที่ข้อมือออกแรงดึงให้เดินตามไปด้วยกัน จากนั้นก็ดันประตูปิดลงพร้อมเสียงล็อกดังตามมาติด ๆ เปลี่ยนมาตั้งล็อกอัตโนมัติแล้วเหรอเนี่ย!
เตกีลาพาฉันมาหยุดยืนกลาง
