1 ชั่วโมงต่อมา
บรรยากาศที่มีเพียงความเงียบ ฉันยังคงนั่งรอเลขาของเตกีลาเอาสัญญามาให้เซ็น แต่ตอนนี้ก็ผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้ว ไม่เห็นจะมีใครมาหาฉันเลย ปล่อยให้นั่งตัวลีบอยู่คนเดียว สายตาลอบมองไปยังผู้ชายซึ่งนั่งอยู่ไม่ไกลกัน เตกีลากำลังตั้งใจทำงานอยู่ในที่ของตัวเอง
เวลาตั้งใจทำงานก็ดูเหมาะสมกับคนเป็นผู้บริหารหน่อย แต่อย่าอ้าปากพูดออกมาเชียว แต่ละคำน่าหยิกปากมาก!
Reeeee!!
แต่แล้วเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะคำด่าในใจ เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าฉันกำลังจะได้เป็นอิสระแล้ว หน้าจอโทรศัพท์สว่างวาบปรากฏรายชื่อบุคคลที่โทรเข้ามา ‘พี่ไหม ผู้จัดการ’ ฉันยกมันหันไปทางเตกีลาให้เขาได้เห็น เพราะทางนั้นก็เงยหน้าขึ้นจากงานของตัวเองมองมายังฉันด้วยเช่นกัน
“พี่ไหมโทรมา ฉันต้องไปแล้วมีงานต่อ” นางฟ้านางสวรรค์ของฉัน ~ ถึงแม้ว่าความจริงจะไม่มีงานหรอก แต่ฉันอยากพาตัวเองออกไปจากตรงนี้เต็มทีแล้ว
“เชิญ ยังไงคืนนี้เราก็ต้
