“เอาทั้งหมดเลย” ฉันตอบกลับเขาแล้วพยายามเบี่ยงตัวหลบทางให้เตกีลา เพื่อที่อีกฝ่ายจะได้หยิบของได้ง่ายขึ้น แต่มือที่เกาะเอวอยู่นั้นเหมือนไม่ต้องการให้ฉันออกห่างจากจุดที่ยืนอยู่
แขนยาวเอื้อหยิบห่อขนมส่งให้ฉันกอดไว้ มือเล็กยกรอรับอย่างรู้หน้าที่แล้วเอี้ยวตัววางมันลงในรถเข็น แต่เมื่อฉันจะขยับตัวเดินออกไปจากเขามือที่กอดเอวก็ดึงให้กลับมาอยู่ในที่เดิม แล้วยัดห่อขนมใส่มือจนกระทั่งถึงห่อสุดท้าย คนตัวสูงจึงถอยห่างออกไปยืนหลังรถเข็น
“จะเอาอะไรอีก”
“เอาขนมเพิ่มอีก แล้วก็น้ำหวานด้วย พวกของใช้จำเป็น อุปกรณ์การเรียน อืม...ถ้าเราซื้อของที่นี่เสร็จแล้วไปร้านขายของเล่นหน่อยได้มั้ย” รถของเตกีลาจะใส่พอมั้ย เขาเอา Audi มาใช้ทำไม่กล้าเอาของใส่รถเลย แต่ดูแล้วไม่น่าไหวอยู่ดี พวกของเล่นนี่ต้องจ้างรถของร้านเอาไว้ส่งให้เลย แล้วก็คิดค่าเดินทางไปจะดีกว่า
“ซุกลูกเอาไว้ที่ไหนล่ะ ซื้อของเยอะแยะขนาดนี้”
“ไม่ได้คลอดออกมา
