พรึ่บ!
“พอ จะไปนอนแล้ว” มือเล็กยกยันอกกว้าง แล้วเบือนหน้าผละออกจากจูบของคนตรงหน้า
“....” เตกีลาแสดงออกชัดทางสีหน้าว่าไม่พอใจกับการกระทำของฉัน
“ถือว่าจ่ายแล้วนะ ไปละ” พูดจบก็ก้มหน้าก้มตาหลบแล้วรีบเดินไปยังห้องของตัวเอง
หมับ!
มือหนาจับเข้าที่ต้นแขน แล้วดึงฉันให้หันหน้ากลับมาหาตัวเอง
“เดี๋ยว”
“อะไร” เสียงเล็กถามกลับแล้วเม้มปากแน่น ดวงตากลมจ้องมองคนตรงหน้าอย่างหวาดระแวง
จะมาไม้ไหนอีก จะทำอะไรอีก แค่ใช้ชีวิตก็ยากแล้วอย่าพึ่งไปคิดเรื่องทำงานร่วมกันเลย!
“แล้วทำไมต้องเม้มปากแน่นขนาดนั้น แค่ครั้งเดียวไม่ซ้ำหรอกไม่ต้องกลัว”
“ตอนจูบเหมือนไม่อยากปล่อยแท้ ๆ ยังกล้าปาก ว้าย! เด็กบ้านี่ อย่าให้ฉันต้องฟ้องมาร์นะ!” พูดยังไม่ทันจบประโยค เตกีลาก็ดึงฉันเข้าไปใกล้แล้วทำทีเหมือนจะจูบซ้ำอีกรอบ จนร้องโวยวายด้วยความตกใจแล้วใช้มือดันตัวเขาเอาไว้
อย่ามาซ้ำได้มั้ย แค่นี้ก็จะนอนไม่หลับอยู่แล้วเนี่ย!
“งั้นก
