Amber’s POV
“Good morning,” ang boses na kaagad na bumungad sa aking pandinig. Wala pa ako sa tamang pag—iisip lalo pa at hindi pa naman ako tuluyang nagising.
“Baby, it is time for breakfast. Hindi ka ba kakain?” I know that voice and was from Luke!
Dammit! A—ano ang ginagawa niya rito?
Mabilis akong naalerto. Mabilis kong minulat ang aking mga mata dahil sa matinding pagkagulat. Mabilis kong tiningnan si Luke. Tanging ang mga mata lang ang bumungad sa aking paningin. Sobrang lapit lang pala ng aming presensya ngayon. Amoy na amoy ko rin ang maiinit nitong hininga. Bumaba ako sa kaniyang bibig at mula roon ay pansin na pansin ko ang malalapad nitong pagngiti.
“Luke. H—hindi ka lumipat sa guest room?” nauutal na tanong ko sa kaniya.
Hindi kaagad siya sumagot sa tanong ko. Hindi ko
