หลายวันต่อมา เมสันก็บุกมาที่ห้องเช่าของลัลดาอีกครั้ง พร้อมกับถือวิสาสะเข้าไปภายในห้องโดยไม่คิดจะขออนุญาตเจ้าของห้องอย่าง ลัลดาเลยแม้แต่นิดเดียว
“คุณไมค์คะ กลับออกไปก่อนเถอะค่ะ ลัลขอร้องล่ะ” หญิงสาวเดินตามเข้ามาภายในห้อง
เมสันไม่ตอบ มองไปรอบๆ ห้องก่อนจะหันมาตั้งคำถาม
“ผัวกำมะลอของเธอไปไหนซะแล้วล่ะ”
“พี่พงษ์ไปทำงานค่ะ อ้อ แล้วพี่พงษ์ก็ไม่ใช่สามีกำมะลอของลัลด้วย แต่เป็นสามีจริงๆ โอ๊ย...!”
หล่อนอุทานเสียงดังอย่างลืมตัว เมื่อถูกคนตัวโตกระชากเข้าไปกอดรัดแนบอก
“ปล่อยลัลนะคะ”
“ผัวตัวจริงของเธอยืนอยู่ตรงนี้” เขาจ้องหน้าหล่อนเขม็ง แววตาลุกโชน “ฉันนี่ไง...ผัวของเธอ ลัลดา”
คนถูกคำรามใส่หน้าน้ำตาริน ไม่เข้าใจเมสันเลยว่าเขาทำแบบนี้ทำไม เขาไม่เคยต้องการหล่อน เกลียดชังหล่อน แล้วทำไมตอนนี้ถึงมาแสดงท่าทางหวงก้างแบบนี้
“เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้วล่ะค่ะ ปล่อยลัลนะคะ”
“ไม่ปล่อย จะกอดแบบนี้ท
