เสียงกระซิบแผ่วเบาข้างใบหูทำให้นิศาขนลุกซู่ ริมฝีปากของโปรดคุณค่อย ๆ เลื่อนลงมาซุกไซ้กับเนินอกขาวเนียน ก่อนจะประทับจูบ ดูดเม้มที่ยอดอกสีอ่อนราวกับทับทิมสุก มือหนาเลื่อนไปประคองเนินนุ่ม บีบเฟ้นอย่างแผ่วเบา จนเสียงครางเผลอเล็ดลอดออกจากริมฝีปากเล็ก
“อึก…อื้อ”
แม้เจ้าตัวจะรีบเม้มปากพยายามกลั้นเสียงน่าอาย แต่ความเสียวซ่านที่แล่นปราดไปทั่วร่างกายกลับยิ่งเพิ่มขึ้นทุกที
โปรดคุณเลื่อนริมฝีปากต่ำลงไปอย่างใจเย็น สัมผัสอุ่นร้อนของลมหายใจเขาทำให้นิศาต้องจิกผ้าปูเตียงไว้แน่น เมื่อถึงจุดอ่อนไหว ชายหนุ่มแยกเรียวขาที่บีบชิดกันออกเบา ๆ สายตาเขามองสัมผัสความงดงามตรงหน้าด้วยความชื่นชมราวกับเห็นของล้ำค่า มือใหญ่ค่อย ๆ แหวกกลีบสาวที่ซ่อนตัวอยู่ เผยให้เห็นความอ่อนหวานที่สั่นไหวและชุ่มฉ่ำเล็กน้อย
“มะ…หมอ…ฉันอาย” เสียงหวานเอ่ยเบา ๆ อย่างห้ามเขินอาย เธอพยายามจะยกมือขึ้นปิด แต่กลับถูกมือใหญ่รวบไว้แน่น
“มันสวยม
