ภายในห้องนอน... วชิรวิชญ์ยืนจังก้ามองหล่อนที่นั่งตัวสั่นเทาอยู่บนเตียงด้วยสายตาคาดคั้น
“อะไรกันที่ยังติดอยู่ในใจของนิว บอกพี่ให้หายข้องใจหน่อยสิครับ”
“นิว...”
“พี่ต้องการได้นิวคนเดิมกลับคืนมา”
หล่อนช้อนตามองเขา มองเขาด้วยความละอายใจเหลือเกิน
“พี่หมอ... นิวขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่นิวทำให้พี่หมอไม่สบายใจ... พี่หมอจะดุจะด่านิว จะว่าอะไรนิวก็ได้ นิวยอมรับผิดทุกอย่าง...”
หล่อนพูดเสียงเจอสะอื้น ในขณะที่วชิรวิชญ์กอดอกยืนฟังอย่างตั้งใจ
เขากำลังอยากรู้ว่านิวารินคิดอะไรอยู่ และกำลังจะพูดอะไรออกมา
“ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในชีวิตของพี่หมอ เกิดขึ้นเพราะนิว... นิวทำให้ชีวิตของพี่หมอไม่มีความสงบสุข นิว... นิวเสียใจมาก...”
“ใช่... ตั้งแต่เราเจอกัน ชีวิตที่เคยสงบเงียบของพี่ก็ปั่นป่วนไปหมด เหมือนทะเลที่ถูกคลื่นซัดเข้
