ณ ห้องพักสำหรับเจ้าบ่าว-เจ้าสาว
“เหล่ากงของหมิง เหล่ากง ~”
ตุบ!
ร่างบางบนอ้อมแขนถูกวางลงบนเตียงอย่าไม่สนใจไยดีนักแต่เขาก็ออมแรงเอาไว้ไม่ได้รุนแรงถึงกับโยนเธอลงไป เสียงหวีดร้องเบา ๆ นั่นดูจะไม่ได้เจ็บปวดแต่ดูเหมือนสนุกที่ถูกอุ้มมามากกว่า
เล่นเรียกเขาว่า ‘เหล่ากง’ ไม่หยุดปากมาตลอดทางต่อหน้าลูกน้องเป็นสิบขนาดนั้น ผู้หญิงคนนี้ไม่ควรดื่มอีกต่อไป ยิ่งเมายิ่งพูดมากปกติก็พูดมากอยู่แล้ว
“เฮ้อ...”
หมับ!
เสียงลอบถอนหายใจแผ่วเบาละสายตาจากผู้หญิงที่นอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียง ยกมือขึ้นปลดกระดุมเสื้อและเตรียมจะก้าวเท้าเดินออกจากจุดนั้น แต่ก็หยุดชะงักแล้วหันกลับมามองเพราะรับรู้ถึงแรงดึงบริเวณกางเกง
“เฮีย ~”
คนเมาส่งเสียงอ้อแอ้ช้อนสายตาเยิ้มขึ้นสบตา จากที่นอนกลิ้งอยู่บนเตียงในตอนแรกเวลานี้กลับพาตัวเองลุกขึ้นมานั่งในท่าคุกเข่า ขาเรียวทั้งสองแบะออกชี้ปลายเท้าออกข้างลำตัว ใช้มือข้างหนึ่งค้ำลงกับเตียง ม
