บทที่ 26 ลาออก
วันรุ่งขึ้น ฉันถูกปลุกตั้งแต่ไก่ยังไม่ทันขัน แสงแดดยังไม่ทันส่องผ้าม่าน ให้มาที่บริษัทใหญ่ของพี่โยเซฟ ยังไม่มีใครรู้ข่าวเกี่ยวกับการส่งตัวไปรักษาของพี่โยเซฟ ทุกคนรู้เพียงแค่ว่าพี่ชายของฉันสบายดี แต่ต้องพักฟื้นร่างกายแค่เท่านั้น ส่วนฉันต้องทำหน้าที่บริหารงานแทนพี่ชาย ซึ่งทุกการกระทำต้องมีพี่นาวินคอยควบคุมงานทุกอย่างเพื่อป้องกันความผิดพลาด
ทว่าแม้งานเอกสารพวกนี้มันจะผ่านไปได้ด้วยดี แต่อีกหนึ่งเดือนข้างหน้าจะมีการประชุมใหญ่ ดังนั้นตัวอักษรที่อยู่บนกระดาษพวกนี้ล้วนต้องจำให้ขึ้นใจ
"โอ้ย ตัวหนังสือเยอะแยะมากมายอะไรเนี่ย เบลล์ต้องจำให้หมดนี่เลยเหรอคะ" ฉันถามพลางเอามือกุมขมับ ในระยะเวลาแค่หนึ่งเดือนคนที่จำได้คงจะเป็นอัจฉริยะแล้วแหละ แต่ฉันไม่ใช่ไง ไม่ใช่คนเก่งหรือคนฉลาดอะไร แค่ทางกลับบ้านฉันยังหลงเลยนับประสาอะไรกับตัวอักษรข้อมูลที่เป็นทางการพวกนี้
"ครับผม" พี่นาวินพูดเสียงเรียบ
