บทที่ 27 เหตุเกิดจากการลาออก
ฉันมานั่งอยู่ที่ห้องทำงานของบริษัทต่ออีกประมาณ 2 ชั่วโมง เป็นเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็โผล่มาที่มหาวิทยาลัยจนได้
"แน่ใจแล้วเหรอ ว่าจะลาออก" เสียงผู้บริหารของมหาวิทยาลัยทวนถามฉันอีกครั้ง เพราะก่อนหน้านี้ได้ถามฉันไปแล้วหนึ่งรอบ
"แน่ใจค่ะ" ฉันยืนยัน
"แต่เรื่องเงินที่พ่อของ...."
"เรื่องเงินที่บริจาคไม่เป็นไรค่ะ ไม่ขอคืน" ฉันรีบพูดตัดบทของผู้บริหารของมหาลัย ไม่อยากจะตอบคำถามที่ยืดเยื้ออีก มันเสียเวลาในการไปอ่านเอกสารที่กองราวกับภูเขานั่น จากนั้นโค้งศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อเป็นมารยาท ก่อนจะพูดว่า "ขอตัวก่อนนะคะ"
"ค่ะ โชคดีนะคะ"
สิ้นคำพูดของผู้บริหาร ฉันหมุนตัวไปทางประตู พลางก้าวขาเดินไปเรื่อย ๆ และไม่ลืมที่จะโทรหาพี่นาวินให้มารับ หน้าตึก ในขณะเดียวกัน เป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่ฉันเงยหน้าขึ้นมาพอดี
"เบลล์...." เสียงทุ้มอันคุ้นหูของคูเปอร์ดังขึ้นจากด้านหน้า มันทำให้
