ช่วงบ่ายหลังทานข้าวเสร็จ อากาศอบอ้าวเล็กน้อย แต่ภายในคณะกลับคึกคักมากกว่าที่เคย เพราะอาจารย์ส่งข้อความในกลุ่มว่า “วันนี้คลาสบ่ายยกเลิก ให้นักศึกษาไปทำกิจกรรมกลุ่มหรือพักผ่อนตามอัธยาศัย” เท่านั้นแหละ นักศึกษาปีหนึ่งก็พากันแตกกระจาย จับกลุ่มคุยกันเสียงดังเรื่องเดียวคือพี่รหัส
“แก ๆ พี่รหัสเรากำลับตามหา! แกได้คำใบ้ยัง?”
“ของเรามีคนปริศนาส่งลิงก์ IG มาให้ มีแต่รูปดอกไม้ ใครวะเนี่ย งงเลยอ่ะ”
“ของเราส่งมาเป็นโค้ด ตัวเลขเต็มเลย ต้องถอดรหัสอีก อย่างกับเรียนเลยว่าป่ะ”
เสียงพูดคุยจอแจปะปนกันอยู่ทั่วสนามหญ้า สายลมยืนอยู่ใต้ร่มไม้ ขมวดคิ้ว หยิบมือถือมาไถดูแชทที่มหาลัยส่งมาอีกรอบ แล้วโพล่งออกมา
“หา… ทำไมฉันไม่ได้คำใบ้เลยอ่ะ!”
เธอร้องโวยวายออกมาเสียงดัง จนเพื่อนรอบข้างหันมามองนิด ๆ
พิชาที่อยู่ข้าง ๆ รีบหันมาปลอบ
“เอาน่า ๆ อย่าเพิ่งโวย เดี๋ยวก็คงมาแหละ บางคนก็ได้ช้าเหมือนกัน”
พิชายิ้มให้ แล้วถือ
