หลังเลิกเรียนยามเย็น หน้าอาคารเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์
“เฮ้อ… วันนี้เรียนเยอะเป็นบ้า รู้ไหมพิชา ที่เรียนวันนี้ ฉันคืนอาจารย์ไปหมดแล้วอ่ะ”
สายลมถอนหายใจยาว หันมาหาเพื่อนสนิทที่เดินเคียงข้าง
“แล้วสัปดาห์หน้าสอบอีก… ป๊ารู้คงเฉ่งหัวแน่ถ้าฉันสอบตก”
พิชาหัวเราะเบา ๆ
“เอาน่า อย่าคิดมาก ให้พี่รหัสติวให้สิ”
เธอพูดพลางหยิบมือถือขึ้นดูเวลา
“พี่เขาเรียนมาก่อนต้องพอรู้แนวข้อสอบแหละน่า”
“เออ ก็จริง…”
สายลมตอบพร้อมพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แต่ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ…
“น้องรหัสของพี่!!”
เสียงทุ้ม ๆ ดังขึ้นจากด้านหลัง ทำเอาสายลมสะดุ้งเฮือก
สายลมหันขวับไปมอง ก่อนจะส่งยิ้มแฉ่ง
“ตายยากจังพี่คนนี้ แหะ ๆ…”
“อะไรนะ?” ภูผาเลิกคิ้ว มองด้วยสายตาจับผิดเล็ก ๆ
“อ๋อ เปล่าค่ะ แค่คุยกับพิชาว่าเรียนถึงเย็นจะตายอยู่แล้ว เหนื่อยน่ะค่ะ”
เธอรีบแก้ตัวพร้อมหัวเราะแห้ง ๆ
“งั้นไปกินข้าวกัน พี่เลี้ยงเอง”
ภูผาพูดเรียบ ๆ แต่
