“คุณทำเรื่องนี้จริงหรือเปล่า”
เคนถามเสียงเครียดเมื่ออยู่กันตามลำพังกับภัสสรในห้องทำงานของคฤหาสน์คาร์เตอร์ เคนนั่งอยู่ที่เก้าอี้ ในขณะที่ภัสสรนั่งหน้าซีดอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม โต๊ะทำงานขวางกั้นทั้งคู่เอาไว้ นั่นทำให้ภัสสรสามารถซุกซ่อนฝ่ามือที่ชื้นเหงื่อและสั่นเทาจากดวงตาคมกริบของท่านอธิบดีได้
“ว่าไงล่ะ”
เคนถามเสียงเรียบ หากแต่กลับทำให้ภัสสรรู้สึกขนลุกอย่างช่วยไม่ได้ ลำคอของหล่อนแห้งผาก เคนเป็นคนเด็ดขาดข้อนั้นหล่อนรู้ดี
หากไม่มีหลักฐานเคนคงไม่พูดออกมา
“ท่านคะ” ภัสสรลุกจากเก้าอี้แล้วเดินมาหาเคน วางมือบนบ่าของเคนแล้วเอ่ยอย่างขอความเห็นใจ “ดิฉันขอโทษนะคะ ให้โอกาส…”
“ผมทำแบบนั้นไม่ได้” เคนปัดมือของภัสสรออกแล้วยืนเผชิญหน้า
“แต่ท่านคะ”
“ใครๆ ก็รู้ว่าคุณเป็นภรรยาของผม ทำแบบนี้ไปได้ยังไงภัสสร”
เคนยังคงกล่าวเสียงเครียด นั่นทำให้ภัสสรยิ่งหน้าเจื่อน เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดขึ้นตามไรผม พยายามใช้สายตา
