เคิร์กและเขมรดากลับมาถึงบ้านตอนเวลาสี่ทุ่มเศษ ทั้งคู่ช่วยกันหยิบถุงกระดาษจำนวนหลายใบลงมาจากรถ ซึ่งทั้งหมดเป็นของเขมรดา สองร่างก้าวเข้ามาในบ้านพร้อมกันโดยที่เคิร์กก้มลงหยิบซองเอกสารที่เอมิลี่สอดเอาไว้ใต้ประตูก่อนที่ทั้งคู่จะก้าวเข้ามาด้านใน
เขมรดาอาสาหิ้วของขึ้นไปเก็บชั้นบนเพราะของทั้งหมดเป็นของหล่อน แค่เขาช่วยจ่ายค่าสินค้าทั้งหมดก็เกรงใจจะแย่ เก็บของเสร็จเขมรดาก็กลับมาหาเคิร์กที่นั่งอยู่ตรงโซฟา สะโพกกลมกลึงหย่อนลงที่โซฟาตัวเดียวกันกับเขา
“คุณลองอ่านดูก่อน มีอะไรจะแก้ตรงไหนก็บอกได้”
เคิร์กยื่นหนังสือสัญญามาให้หล่อน เขมรดารับเอาไว้ อาการหัวใจพองฟูก่อนหน้านี้ห่อเหี่ยวลงอย่างน่าใจหาย เมื่อตระหนักได้ว่าเขาคงใจดีกับหล่อนเพียงแค่หนึ่งปีเท่านั้น หลังจากนั้นเขากับหล่อนก็จะกลายเป็นแค่คนแปลกหน้า ซึ่งก็เป็นไปตามระยะเวลาในหนังสือสัญญาที่หล่อนกำลังจะเซ็นชื่อลงไป
เขมรดาไม่ได้เสียเวลาอ่านด้วยซ้ำ หล่อน
