Vaniella's POV
Nakarating kami ng ospital pagkalipas ng treinta minutos. Nakatulog na nga ako sa biyahe ng hindi ko namamalayan. Nagiging antukin na ako lately at mukhang tama nga yata si Mommy Charmel sa kaniyang hinala. I am pregnant and it's really happening. Hindi na dapat ako magulat dahil mangyayari naman talaga ito sa ayaw at sa gusto ko. Inaraw-araw ba naman ako ng lalaking iyon!
Nakakainis siya!
Nasaan na ba siya?
Kung kailan kailangan ko siya ay saka naman siya wala!
Hanggang kailan ako maghihintay sa pagbabalik niya? Hanggang kailan niya ako paghihintayin?
Kapag sawa na ako?
Kapag nakapag-move na ako?
Isinakay ako sa wheelchair kahit kaya ko namang maglakad. OA lang kasi ang mag-asawa at gusto talaga nila na pasakayin ako sa wheelchair. Ayos lang, huwag lang sa stretche
