ความเหน็บหนาวจากสภาพอากาศในค่ำคืนนี้ทำเอาสองสามีภรรยาต้องเตรียมสวมใส่ชุดโค้ดตัวหนาป้องกันไออุ่น เขาห่วงเมียที่หนาวจนแก้มฝาดเลือดเป็นสีแดงก่ำ
ระหว่างนั่งรถชมวิวทิวทัศน์รอบเมือง จิลลาพยายามเก็บภาพความทรงจำพวกนี้ก่อนจะไม่มีโอกาสมากับเขาอีก โจ้เห็นเลือกเอื้อมมือมาวางแตะแผ่นหลังนุ่ม
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
“จิลแค่ใจหายนะคะ อยากกลับมาเที่ยวอีก”
“ไว้เราจัดงานแต่งที่เมืองไทยก่อน แล้วพี่ค่อยพาน้องจิลมาเที่ยวใหม่ก็ได้ แต่ช่วงนี้พี่งานยุ่งนะ รอไปก่อนได้เปล่า”
“แต่งงาน? แต่งงานใครคะ”
หัวใจเคยเจ็บเหน็บชาดันแปรเปลี่ยนเบิกบานสดใส เธอแอบคิด จะมีงานแต่งของเราเกิดขึ้นอยู่อีกหรือเปล่า ในเมื่อจรัสทิวาออกไม่ปลื้มอดีตคู่หมั้นท่าน
“ก็งานแต่งพี่กับน้องจิลไง พี่จะแต่งกับใครถ้าไม่ใช่แม่ของลูกพี่”
“นี่พี่โจ้คิดอยากจะแต่งงานกับจิลเหรอคะ”
“อยากแต่งตอนนี้เลยไหมล่ะ” คนตัวโตหยอกเย้า
“แต่...เรื่องแม่ของพี่โจ้.
