"ไปเรียนไหมครับ"
เช้าแล้วแต่คนตัวเล็กไม่ยอมลุกจากที่นอน
"ไม่อยากไปค่ะ"
เธอส่ายหัวพร้อมกอดผมเอาไว้แน่น
"งั้นไปไร่กันครับ"
น้องพยักหน้า เราลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว ผมรู้ว่าสภาพจิตใจน้องแย่มากๆในตอนนี้ พาไปไร่ไปหาเจ้าบุญทิ้งอาจจะดีขึ้นบ้าง
"นายค่ะ คุณทับทิมเก็บกระเป๋าออกไปแต่เช้าแล้วค่ะ มีรถมารับ"
ผมกับอัญชันเดินมาถึงด้านล่าง เข็มก็รีบรายงาน ผมทำเพียงพยักหน้ารับ ไม่อยากพูดอะไรให้อัญชันได้ยินอีก เราทานข้าวเช้าเสร็จก็ออกมาที่ไร่
"หนูขอไปเล่นกับบุญทิ้งนะคะ"
ผมปล่อยให้อัญชันไปนั่งเล่นกับบุญทิ้ง ส่วนผมก็เข้ามาทำงาน
พลั๊ค!!
"มาแล้วเหรอครับ มานี่มา"
ผมนั่งทำงานอยู่พักใหญ่ อัญชันก็เข้ามา ผมจึงเรียกให้น้องมานั่งตัก แล้วกอดเอวเล็กไว้ด้วยมือข้างเดียว
"หนูนั่งแบบนี้ทำงานถนัดเหรอคะ"
เสียงหวานเอ่ยถาม
"ถ้าเป็นหนูนั่งแบบไหนก็ถนัดครับ"
คนตัวเล็กยิ้มน้อยๆ มีท่าทีเขินอาย
"หึ...ปากหวานจังค่ะ"
เร
