พรึ่บ!
ร่างบางถูกพาตัวให้ลุกขึ้นยืนด้วยสองเท้าของตัวเอง ไปพร้อมกับผู้ชายที่ตัวเองนั่งตักเมื่อครู่นี้ได้ลุกขึ้นตามมาด้วยเช่นเดียวกัน วาฬยื่นมือไปเปิดลิ้นชักข้างโต๊ะคอมพิวเตอร์หยิบเอากล่องสี่เหลี่ยมออกมาเตรียมพร้อมรอเอาไว้
“มีเป็นโหลเลยมั้ง” เห็นกล่องถุงยางอนามัยของเพื่อนที่เตรียมพร้อมอยู่ในห้องก็ทำให้อดพูดแซวไม่ได้ แต่วาฬก็เป็นคนแบบนี้ที่มักเตรียมตัวและจะใช้ของของตัวเองมากกว่าจะไปหาซื้อ
ป้องกันตัวเองดีไม่มีพลาดท่าให้ใครง่าย ๆ
“เอาไว้ใช้กับเพื่อนไง แต่ที่มีอยู่น่าจะไม่พอสงสัยต้องซื้อมาเพิ่ม” เสียงทุ้มพร่าตอบกลับมาแล้วก้มหน้าซุกลงหลังคอ ในขณะเดียวกันวาฬก็ใช้มืออีกข้างจับขอบกางเกงนอนขาสั้นให้เลื่อนลงหลุดจากสะโพก ปล่อยลงรูดไปกับขาเรียวทั้งสองข้างลงกองไว้ที่พื้น
“จะไม่ให้พักเลยหรือไง” ใบหน้าสวยเอี้ยวมองกลับมาพร้อมแสร้งถามกลับทำทีเหมือนเด็กใสซื่อ ทั้งที่ก็รู้ดีว่าส่วนหนึ่งมาจากตัวเองที่เรียก
