"นี่ห้องนายไม่ใช่เหรอ"
"ก็ใช่น่ะสิ นี่ห้องฉันไง เธอก็เคยขึ้นมาตั้งหลายครั้ง หรือจำไม่ได้แล้ว" เขาเดินมากระซิบข้างหูเธอ
"นายนอนกับลูกก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันไปนอนกับป้ามล" เธอก็กำลังจะเดินออกจากห้องเขา
"ว๊ายยยยย" แต่มีหรือคนอย่างเขาจะยอม ถึงห้องเขาแล้วไม่ปล่อยเธอไปไหนหรอก เขาดึงตัวเธอนอนบนเตียง พร้อมกับเขาที่คร่อมทับ และมองตาเธออย่างเจ้าเล่ห์
"จะไปไหน"
"ปะ...ปล่อย ฉันจะไปดูลูก"
"ให้ลูกอยู่กับอากงกับย่าไป เวลานี้เป็นเวลาของผัวกับเมีย"
"มะ...เมียที่ไหน ปล่อยฉัน" เธอก็พยายามผละเขาออก
"ก็เมียที่ฉันนอนทับอยู่นี่ไง ตั้งแต่ไม่มีเธอ ฉันไม่เคยมีใครเลยนะฟ้าใส ฉันมีแต่เธอคนเดียว แม้แต่นอนกับใครฉันยังไม่เคยทำเลย"
"..." เป็นเรื่องที่เธอไม่อยากจะเชื่อ
"ฉันซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองมาก ฉันตามหาเธอ แทบพลิกแผ่นดิน และกว่าจะเจอเธอได้ ขอบคุณนะฟ้าใส ที่ให้โอกาสฉันได้กลับมาดูแลเธอ ที่ผ่านมาฉันแย่มาก แต่ท
