ตุ๊บ ๆ ๆ ๆ
"เฮือก พะพอแล้ววว กะ...กูยอมแล้ว" คิมหันต์ก็ยกมือไหว้อย่างคนที่หวาดกลัว ตั้งแต่วันนั้นมา จนถึงตอนนี้เวลากว่าหกปี เขาไม่กล้าสู้หน้าใครเลย ทั้งกลัวเรื่องนี้จะเปิดเผย แต่ด้วยที่ติดการพนันหนักมาก ก็ได้เพื่อนรักอย่างกิติกร ที่คอยช่วยและให้ยืมเงิน แต่ด้วยคนติดการพนันอย่างเขา ก็เอาเงินไปลงที่บ่อนหมด จนตอนนี้ก็หนีเจ้าหนี้หัวซุกหัวซุนเหมือนกัน
"มึงกล้ามากนะไอ้เหี้ย กล้าทำแบบนั้นกับกูได้ยังไง!" เขาพูดขึ้นด้วยความโกรธ พร้อมกับกระทืบไปแรงแรงอีกครั้ง
"กะ...กู"
"นะ...นี่มันเรื่องอะไรกัน" ชมพูที่โดนพาตัวมาเหมือนกัน ก็แหกปากพยายามขัดขืน
"นะ...นายน์" เมื่อเห็นกิติกรอยู่ในห้อง และสภาพคิมหันต์ก็ดูไม่ได้ ทำให้ชมพูยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก และกำลังวิ่งออกไป แต่ก็โดนกระชากผมไว้ก่อน
"จะไปไหน!"
"ชมพูไม่เกี่ยวนะ ไอ้คิมหันต์ ไอ้คิมหันต์มันล่อลวงชมพูทั้งนั้น"
"อีชมพู!"
"หึ ล่อลวง? หรือมึงไปให้มันเอาเอ
