"ต้องการอะไร!" เธอถามอีกครั้งแบบไม่หลบสายตา
"ต้องการเธอ" เขาก็พูดแบบไม่หลบสายตาเช่นกัน ตอนนี้ชีวิตเขามีครบทุกอย่างแล้ว อำนาจ บารมี เงินทอง แต่ชีวิตที่เขาขาดตอนนี้มีเพียงเธอ เธอที่เขาต้องการที่สุด
"คนแบบแกนี่มัน..."
"เอาของไปเก็บ"
"ฉันไม่อยู่ ฉันจะออกไปจากที่นี่" พูดพร้อมกับจะเดินออกไป
"แล้วเธอคิดว่าเธอจะหนีไปทางไหน ถ้าเธอออกจากห้องนี้ไป หรือไม่ได้อยู่กับฉัน เธอก็จะกลายเป็นลักลอบขึ้นเรือทันที"
"เลว!"
"..." เมื่อได้ยินคำนั้นจากปากเธอ เขาก็รู้สึกเจ็บไปทั้งใจ แต่ก็ยังพยายามแสร้งว่าไม่รู้สึกอะไร
"ฉันเกลียดแก!" เธอก็พูดขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา ความรู้สึกตอนนี้มีแต่ความคิดถึงลูก
"ทำไม! อะไรอาวรณ์มันมากนักเหรอ"
"..." เธอก็เงยหน้ามองเขาด้วยสายตาแห่งความเกลียดชัง
"เธอเป็นของฉัน และอย่าหวังเลยว่าจะไปเป็นของใครได้อีก" แววตาที่แดงกล่ำ กับอารมณ์ที่แปรปวน มันทำให้เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได
