ทั้งสี่คนนั่งพูดคุยพร้อมกับทานอาหารร่วมกันจนอิ่ม จึงเริ่มสั่งเหล้ามาดื่มเพื่อไม่ให้ดูน่าเบื่อจนเกินไป อีกทั้งภายในร้านยังเปิดเพลงคลอสร้างบรรยากาศ
"เหล้าที่นี่รสชาติดีนะแพนว่ามั้ย"
"ค่ะ หวานปลายลิ้นด้วย"
"เหล้าที่ไหนแม่งก็เหมือนกันป่าววะ" โยธาพูดโพล่งขึ้นอย่างหัวเสีย มือหนาควงแก้วเหล้าหมุนวนมองจ้องแพนพายไม่ละไปไหน 'แม่ง!จะคุยอะไรกันหนา'
"ว่าไงนะโยธาพี่ได้ยินไม่ถนัด" เพราะเสียงเพลงบวกกับเสียงพูดคุยของลูกค้าคนอื่นทำให้ทั้งโต๊ะไม่มีใครได้ยินประโยคนั้นของเขา จะมีก็แต่แพนพายที่นั่งใกล้แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ใช่! เธอต้องนั่งข้างเขาเพราะพี่เจอานั่งกับพี่โอมช่วยกันทำงาน
"...."
"ลูกพี่บอกว่าคนเยอะน่ะครับ" เป็นเจอาตอบแทน รู้ดีว่าโยธาไม่พอใจที่เห็นโอมเอาแต่ชวนแพนพายคุยจนไม่สนใจใคร ทั้งที่รู้ว่าเธอเป็นคนของเขา
“อืม...คืนนี้คนเยอะจริงๆนั่นแหละ” โอมพูดบอกก่อนจะยืนแก้วเหล้าตัวเองชนกับแก้วของแพนพายเชิงบ
