“พวกพี่ขอนั่งด้วยนะครับ พอดีโต๊ะอื่นเต็ม” โยธาเอ่ยบอกพร้อมกับแทรกตัวนั่งลงตรงกลางระหว่างแพนพายกับชายหนุ่ม พลางบิดยิ้มร้ายให้กับชายคนนั้น อาร์มวิศวะยานยนต์ปี1ผมสืบมาแล้ว
“แพน ราม พี่รบกวนด้วยนะ คือมันไม่มีที่ว่างจริงๆ พวกเราคงไม่รังเกียจใช่มั้ย” ภูผาเอ่ยขึ้นมาบ้าง
“ไม่ครับ...นั่งด้วยกันก็ได้” รามเหลือบมองแพนพายเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเพื่อนพยักหน้ารับเบาๆจึงพูดตอบด้วยท่าทีเป็นมิตร
“แพนกินลูกชิ้นมั้ยเราให้” อาร์มยื่นลูกชิ้นปิ้งให้หญิงสาวที่หมายตาผ่านหน้าโยธาอย่างไม่คิดใส่ใจ ทว่า แพนพายไม่ทันรับกลับถูกโยธาแย่งไปใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ
“พี่โยธา!”
“มันไม่อร่อยมีแต่แป้งทั้งนั้น แพนอย่ากินเลยครับ อะ...กินกุ้งดีกว่า” โยธาพูดบอกด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มพร้อมกับตักกุ้งตัวโตใส่จานให้ ทำแพนพายถึงกับพ่นลมหายใจหนักๆอย่างรู้ทันความคิดของเขา
“อย่าเสียมารยาทสิวะไอ้โยธา” คีย์ปรามเพื่อนอย่างไม่จริงจัง หากเป็นเขาคงทน
