@มหาลัย
แพนพายเปิดประตูลงจากรถ เท้าเล็กบนรองเท้าส้นสูงก้าวเดินเข้ามาบริเวณหน้าตึกเรียนคณะวิศวะ ด้วยอาการเหม่อลอยหัวสมองครุ่นคิดถึงแต่คำพูดของโยธาจนเธอแทบไม่เป็นอันทำอะไร นอนก็นอนไม่หลับ หล่อระดับเดือนคณะอย่างเขาจะชอบเธอจริงๆหรอ หรือทั้งหมดเป็นเพียงลมปากของคนเจ้าชู้เปลี่ยนคู่นอนซ้ำ
“เป็นอะไรวะไอ้แพน” รามถามขึ้นเมื่อเห็นท่าทีราวกับกำลังกลัดกลุ้มของเพื่อนสาวทำให้เขาอดห่วงไม่ได้
“ราม...” เสียงหวานเบาหวิวเอ่ยเรียกพลันหันหน้าเข้าหากันอย่างต้องการคำปรึกษา
“อะไร?”
“มึงว่ากูสวยมั้ย”
“เป็นอะไรของมึงเนี่ย อยู่ๆถามแบบนี้ทำไมวะ” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเล็กน้อย จ้องมองเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ เกิดอะไรขึ้นวะ แพนพายผู้มีความมั่นใจในตัวเองสูงลิ่วหายไปไหนแล้ว
“ตอบมาเถอะน่า~ กูสวยมั้ย”
“สวย ตัวเล็ก หุ่นเอ็กซ์เซ็กซี่ แต่ไม่ใช่สเปคกู ฮ่าๆๆ”
“ผิวคล้ำ ตรงนั้นเล็กอย่างมึงก็ไม่ใช่สเปคกูย่ะ ชิ๊!” แพนพายปรายตามองเ
