โยธาตื่นแต่เช้ารีบอาบน้ำแต่งตัวสวมใส่กางเกงยีนส์แบรนด์ดังสีเข้มเสื้อยืดสีเดียวกันไม่ลืมหยิบเสื้อช็อปพาดบ่า กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกจากห้องลงไปยังลานจอดรถ ร่างสูงขับรถสปอร์ตหรูสีน้ำเงินเงามุ่งหน้าไปยังมหาลัย
“ป่านนี้แล้ว ทำไมยังไม่มาอีกวะ” เสียงทุ้มบ่นพึมพำขณะกวาดสายตามองหาแพนพาย ก่อนจะมีรถหรูไม่คุ้นตาขับมาจอดชิดริมฟุตบาท ไม่นานก็ปรากฏร่างบางระหงที่เขาตั้งตารอก้าวเท้าลงจากรถ นาทีต่อมารถคันนั้นก็ขับออกไป
“แพน...” สองเท้าหนักก้าวเดินอย่างเร่งรีบเพื่อตามให้ทันคนตัวเล็กพลางเอ่ยเรียกให้เธอหันกลับมามองกัน
แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นเช่นนั้น เธอจำน้ำเสียงของเขาได้ดีจึงรีบสับเท้าเดินเร็วกว่าเดิม ไม่แม้แต่เหลียวมองกันด้วยซ้ำ
"แพนหยุดก่อน"
"ว๊าย!....อื้ม~" เสียงหวานดังอื้ออึงในลำคอ มือหนาข้างหนึ่งฉุดรั้งตัวเธอเข้ามุมตึกลับตาคน มืออีกข้างปิดปากเล็กไว้ไม่ให้ส่งเสียงดัง เกรงว่านักศึกษาคนอื่นจะแตกตื่น
"ชู่ว
