บรรยากาศภายใน Luxry Van ดูอึมครึม คล้ายกำลังถูกรังสีอำมหิตแผ่ปกคลุม เจ้าแฝดที่ได้สร้างเรื่องแสบซนนั่งตัวลีบระหว่างพ่อกับแม่ที่เบาะหลังสุด ส่วนปู่กับย่านั่งอยู่เบาะด้านหน้า มีคนขับรถนำพาให้รถเคลื่อนตัวไปข้างหน้า
“ยักษ์ๆ บ้านสวนเมืองกาญไกลไหม” เมฆเงยหน้าถามคนเป็นพ่อ แต่ก็คอยชำเลืองตามองแม่ โดยมีหมอกนั่งเจี๋ยมเจี้ยมขั้นไว้ ยังคงนึกถึงคำพูดของย่าเอรินที่บอกว่าน่าพาไปปล่อยบ้านสวนที่เมืองกาญ จึงคิดไปตามประสาเด็กน้อยว่าที่นั้นต้องมีอะไรสนุกๆ ให้ทำมากมายเป็นแน่
“ขับรถสองชั่วโมงกว่าก็ถึงแล้วครับ”
“จะไปจับจิ้งหรีดกันอีกเหรอคะ” เสียงประชดประชันขุ่นเคืองจากคนที่แผ่รังสีอำมหิตทำให้เจ้าแฝดไม่อาจนั่งนิ่ง
“ยักษ์ๆ ชุดพี่ภาคินหล่อเนอะ เมฆหล่อเลย” เมฆขยับขึ้นไปนั่งตักคนเป็นพ่อ เฉไฉเปลี่ยนเรื่องคุย
“ชุดพี่คามินก็หล่อเนอะยักษ์ หมอกหล่อสุดๆ เลย” หมอกก็ขยับไปนั่งกระแซะคนเป็นพ่อ หลีกหนีรังสีอำมหิตอีกคน เดลก
