“หื้อ!!” ทันทีที่เข้ามาในตลาดโซนขายเนื้อสัตว์ กลิ่นคาวเลือดทำให้ฟลอยด์เกิดอาการคลื่นเ**ยนอยากจะอาเจียนทันทีจนต้องยกมือขึ้นมาปิดจมูก
“ไอ้ลูกเขยเป็นอะไรขึ้นมาล่ะ” ยายแย้มงุนงงกับท่าทางของฟลอยด์
“พี่ฟลอยด์เขาแพ้ท้องแทนหนูน่ะแม่ คงจะเหม็นคาวเนื้อคาวเลือด”
“แล้วแบบนี้จะกินจิ้มจุ่มได้รึ”
“ถ้าสุกแล้วกินได้”
“งั้นเอ็งก็อยู่กับผัวเอ็งไม่ต้องเข้าไป เดี๋ยวจะรากแตกรากแตนกลางตลาด นู่นๆ พาไปนั่งร่มๆ ตรงนู้นเลย หาอะไรให้ผัวเอ็งกินด้วยละ” ยายแย้มชี้โบ้ชี้เบ้ให้ปุ้ยพาฟลอยด์ไปนั่งใต้ร่มไม้ และให้หาอะไรให้กินด้วย
“เป็นห่วงลูกเขยจังเลยนะแม่” ปุ้ยอดแซวแม่ไม่ได้ ที่แสดงความเป็นห่วงลูกเขยจนจะเกินหน้าเกินตาคนเป็นลูกอย่างเธอเสียอีก
“หรือเอ็งไม่ห่วงผัวเอ็งห๊ะนังปุ้ย”
“ไปยังครับ รอนานแล้ว” เจ้าแฝดชะเง้อคอมอง อยากจะเข้าไปในตลาดเต็มทน แต่สองแม่ลูกก็เถียงกันไม่จบสักที
“ไปค่ะๆ เราไปซื้อหมูซื้อเนื้อกันค่ะ ไปสิน
