วันต่อมา
10.02 AM.
"จอมใจ"
เสียงคุ้นหูดังเข้ามาในโสตประสาททำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นมองและเจอพระเจ้าที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้า เบ้าหน้าพระเจ้าสร้างจริงๆ
"เป็นไงบ้างโอเคไหม?"
อาทิตย์นั่งลงที่เตียงและอังมือที่หน้าผากฉันเบาๆ
"โอเค..."
ฉันชะงักฟังเสียงตัวเองอย่างไม่เชื่อหูเพราะเสียงมันแหบมากจนแม้แต่น้องยังขมวดคิ้วมองและลุกเดินไปเอาน้ำมาให้ฉันจึงค่อยๆขยับลุกและก้มมองเสื้อยืดสีขาวที่ปรกลงมาถึงโคนขาตัวเองอย่างเขินๆก่อนจะตะบบผ้าห่มขึ้นมาปรกตอนที่อาทิตย์เดินกลับมา
"กินน้ำก่อน"
"ขอบคุณ"
แม้เสียงจะยังแหบแต่ฉันก็ยังตอบอาทิตย์ขณะที่เขาก็นั่งลงบนเตียงอีกรอบพร้อมมองฉันด้วยแววตานิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วงอย่างชัดเจน..อาทิตย์พูดไม่เก่งหรอกแต่ทั้งการกระทำและสายตาเขามันชัดเจนกว่าภาพ 4K อีก
"เมื่อคืนนี้จอมหลับไปเลย"
"อือ ตอนนั้นมันเหนื่อยมาก"
"แสดงว่ารู้ตัวอยู่ใช่ไหม?"
"รู้ตอนที่อาทิตย์อุ้มจอมก็รู้
