27
หนึ่งเดือนต่อมา
Fox’ s part
“อุแว้ อุแว้” ผมเอามือทาบอกตัวเองด้วยหัวใจที่เต้นรัว ไม่รู้ว่าเป็นมากี่ครั้งแล้วตั้งแต่เจอพาย
แต่ครั้งนี้มันรู้สึกดีมากที่สุด...
“คุณชาย ไหวมั้ยคะ” ป้าแม่บ้านที่รับหน้าที่ดูแลพายเดินเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง
“ป้าถามแบบนี้หมายความว่าไง” ผมหันไปมองอย่างไม่เข้าใจ
“ก็คุณชายหน้าซีดหมดแล้วนะคะไปนั่งก่อนเถอะค่ะ” ผมขมวดคิ้วแล้วจับดูหน้าตัวเองก่อนจะหันไปมองปู่ที่ทำท่าหัวเราะในคอเบาๆ
พลั่ก!
ทันใดนั้นเองหมอที่ทำหน้าที่ผ่าคลอดให้พายก็เดินออกมา ก่อนจะลดหน้ากากอนามันลงแล้วพูดขึ้นกับผมทีตอนนี้ยังพูดอะไรไม่ออก
“คุณแม่และลูกสาวปลอดภัยดีครับ เดี๋ยวรอด้านในเรียบร้อยจะย้ายไปห้องคนไข้ครับ”
“ขอบคุณครับหมอ ขอบคุณ!”
“คะ คุณชายคะ!” ป้าแม่บ้านวิ่งเข้ามาดึงตัวผมออกจากหมอทัน
เห้ย! เอาจริงๆ ผมไม่รู้ตัวเลยว่ากระโดดกอดหมอตอนไหน นี่ผมต้องดีใจขนาดนั้นเลยเหรอ บ้าน่า..ทำแบบนี้ก็ได
