28
สามเดือนต่อมา
ตอนนี้ลูกสาตัวน้องของฉันสามเดือนแล้วนะ ไม่ใช่ฉันที่ติดหนึบสาวน้อยน่ารักคนนี้อยู่คนเดียวหรอกเพราะแต่ละวันมีแต่คนเข้ามาเล่นกับเฟรนด์ตลอด ทั้งคุณปู่ที่อาการไม่ต่างจากฟอซ์ก ป้าแม่บ้าน ลูกน้องของปู่
แต่ที่หนักสุดก็น่าจะเป็นปู่กับฟอซ์กเนี่ยแหละ
“ว่าไงเหลนของทวด วันนี้ทวดมีของขวัญมาให้อีกแล้วนะ” คุณปู่พูดจบก็ยกตะกล้าตุ๊กตาใบใหญ่มาวางไว้ข้างเตียง
“ลูกผมสามเดือนไม่ใช่สามขวบ” ฟอซ์กที่กำลังแต่งตัวจะไปทำงานรีบพูดแทรกอย่างกวนๆ
ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมถึงได้ทะเลาะกันเช้าเย็นแบบนี้
“ก็ให้หนูพายเล่นให้ดูสิวะ แกมันโง่จริงๆ” ปู่เถียงแล้วยื่นหน้ามาเล่นกับเฟรนด์ต่ออย่างไม่สนใจ
“ชิ ฟอซ์กไปทำงานก่อนนะพาย” ฟอซ์กก้มหน้ามาหอมแก้มฉันเหมือนทุกๆ ครั้งแต่ตอนนี้ปู่อยู่ในห้องกับเรานะ
“ฟอซ์ก!” ฉันแกล้งดุเพราะอายปู่ เขามันพวกชอบกวนประสาทแบบนี้แหละ
“หืมอะไรนะ เอาอีก” พูดไม่พอก้มลงมาหอมแก้มอีกรอบ
