25
“ไอ้ฟอซ์ก!!!”
เสียงตะโกนดังกร้าวของปู่ทำให้ฉันต้องมองอย่างเกรงกลัว แต่พอหันไปมองฟอซ์กที่นั่งอยู่ข้างๆ เขากลับทำหน้ากวนๆ ใส่ปู่
“อะไร มาทำไมแต่เช้า” เขาพูดไม่พอยังทำท่าหาวใส่
“แกกลับมาทำไม”
“ผมจะมาคุยกับปู่ให้รู้เรื่อง!” ฟอซ์กพูดเสียงดังแล้วขยับตัวลงจากเตียงไปยืนตรงหน้าปู่ จนฉันอดกลัวไม่ได้เหมือนคนกำลังจะมีเรื่องกัน
“แค่ปีเดียวแกก็ทนไม่ได้หรือไง” ปู่พูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแต่ก็ไม่ได้ดูจริงจังนัก
“แค่เหรอ...ปู่ใช้คำว่าแค่ได้ไงในเมื่อมันตั้งปีนึง ถ้าเกิดยัยนี่คลอดแล้วปู่บอกให้ยัยนี่ไปล่ะ ผมรู้ทันแผนปู่หรอกนะ” ฟอซ์กพูดด้วยความหงุดหงิดเขามองหน้าปู่ที่กำลังยิ้มกวนๆ
“หึหึ แล้วแกจะเอายังไงล่ะ”
“ผมจะกลับมาอยู่ที่นี่ อยู่กับพายกับลูก” คราวนี้เขาหันมามองฉันบ้างพร้อมๆ กับคุณปู่
“งั้นฉันจะบอกอะไรให้นะไอ้ฟอซ์ก แกทำแบบนี้แปลว่าจะรับดูแลเมียและลูกของแกใช่มั้ย” คำถามของปู่ทำให้ฉันรู้สึกร้อนหน้า
