24
“เธอคือผู้หญิงที่งี่เง่าที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา รู้วตัวบ้างมั้ย”
“...” คำพูดของฟอซ์กทำให้ฉันต้องเงียบลง
เขายันตัวลุกขึ้นจากเตียงใบห้าเต็มไปด้วยความผิดหวัง แล้วยืนหันหลังให้อยู่ที่ปลายเตียงก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“รู้มั้ยฉันพยายามากแค่ไหนกับคนอย่างเธอ ฉันเปลี่ยนตัวเองขนาดไหนตั้งแต่เจอเธอ หรือแค่นี้มันไม่พอสำหรับเธอเหรอพาย” คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกจุกอก
“...” แต่สุดท้ายฉันก็ยังทำตัวงี่เง่าอยู่ดีด้วยการนั่งฟังเขาเงียบๆ
“ฉันเคยคิดว่าฉันมองเธอออก ฉันเชื่อว่าเธอเองก็รู้สึกแบบเดียวกับฉัน แต่ต่อให้รู้มากขนาดไหนฉันก็ทำอะไรคนอย่างเธอไม่ได้หรอก”
“...”
“เพราะคนอย่างเธอมันงี่เง่าไง”
“แล้วนายจะให้ฉันทำยังไง” ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ทั้งๆ ที่เขาพูดทุกอย่างออกมาจนหมดแล้วแต่ฉันก็ยังเป็นยัยโง่ที่ทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง
ฟอซ์กหับขวับกลับมาแล้วมองฉันด้วยสายตาดุๆ
“เธอก็พูดความจริ
