(อาคิน)
08.11 am.
"ชะเอมเป็นยังไงบ้างทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ?"
ชะเอมเงยหน้ามามองผม ก่อนเธอจะถอนหายใจออกมาเบาๆและหันไปมองบานประตูห้องพักของพี่เธอด้วยแววตานิ่งเรียบ
"เมื่อเช้าชะเอมด่ามันไปยกใหญ่เลยน่ะ ตอนนี้เลยไม่อยากเข้าไปให้เสียหน้า"
"ทะเลาะกันเยอะเลยเหรอ?"
"ไม่ได้ทะเลาะเพราะชะเอมไม่ได้เปิดโอกาสให้มันพูด"
ผมยิ้มบางๆ และเอื้อมมือไปลูบผมชะเอมอย่างปลอบประโลม จะให้ว่ายังไงดีการทะเลาะของพี่น้องมันก็เป็นแบบนี้ ไม่ใช่ว่าผมกับแฝดอีกสองจะไม่เคยทะเลาะกันนะเราทะเลาะกันบ่อยผมเลยเข้าใจดีว่าถึงจะทะเลาะกันหนักขนาดไหนสุดท้ายก็ยังมีความห่วงใยกันมากอยู่ดี
"ชะเอมกินข้าวรึยัง?"
"ยังอ่ะ"
"พอดีเลยเราทำของโปรดชะเอมมาให้"
"แซนวิชเหรอ?"
"ครับ"
ชะเอมเอื้อมมือมารับกล่องที่มีแซนวิชอยู่ภายในไปถือด้วยรอยยิ้ม
"ขอบคุณนะคะ"
"งั้นระหว่างนี้อาคินเข้าไปดูพี่มาวินให้ดีไหม เผื่อเขาต้องการอะไรก่อนไปเอกซเรย์"
"แล้วแ
