“พี่พัฒน์คะ”
เสียงใสที่เรียกอยู่ตรงหน้าทำให้พัฒน์เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์มือถือ เขามองน้องน้อยมณีมุกดาในร่างอวบอิ่มน่ารัก สวมเอี่ยมยีนส์กับเสื้อสีชมพูสดใส รองเท้าผ้าใบสีชมพูเข้ากับที่คาดผมและกระเป๋าสะพายหลังของเธอ
“พี่พัฒน์คะ”
มณีมุกดาเรียกพี่ชายอีกครั้ง เมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่นิ่งอึ้ง พัฒน์กระแอมเบาๆ เรียกสติตัวเองกลับมา เขาทำงานที่เชียงใหม่ตั้งแต่เรียนจบ นานๆ จะได้กลับกรุงเทพฯ สักที รู้สึกว่ามณีมุกดาโตเป็นสาวแล้ว แค่เห็นเธอ แก่นกายของเขาก็แข็งไปหมด
บ้าบอจริงๆ! อยากจับเธอกินไปทั้งตัวเลย!
“หิวหรือยัง” เขาเอ่ยถาม ก่อนจะช่วยจัดการกับสัมภาระของเธอ กระเป๋าล้อลากใบใหญ่ถูกลากตามไปอย่างเชื่องช้า มณีมุกดามาเรียนต่อที่เชียงใหม่ จึงพาข้าวของมาเยอะพอสมควร
“หิวแล้วค่ะพี่พัฒน์”
“พี่ทำอาหารเอาไว้ให้เราด้วย เดี๋ยวอุ่นสักหน่อยก็กินได้แล้ว”
“อาหารฝีมือพี่พัฒน์อร่อยเสมอค่ะ”
มณีมุกดากอดแขนพี่ชาย ซบ
