จุดเริ่มต้นของเทียน
" สวัสดีครับผมชื่อเทียนนะครับ "
เทียนกำลังแนะนำตัวกับเหล่าเพื่อนใหม่ที่กำลังนั่งมองเขาอยู่ เขาย้ายโรงเรียนมาต่อในระดับชั้นมอหกที่โรงเรียนชื่อดังนี้โดยสาเหตุที่เขาย้ายมาเพราะมารดาของเขาต้องย้ายมาทำงานที่นี่กะทันหันทำให้เขาต้องย้ายตามมารดามาด้วย เทียนอยู่กับมารดาแค่สองคนส่วนบิดานั้นได้เสียชีวิตไปด้วยอุบัติเหตุเมื่อสี่ปีก่อนมารดาของเขาทำงานเป็นครูสอนภาษาอังกฤษอยู่โรงเรียนเดียวกันกับโรงเรียนที่เขาย้ายมาอยู่
เทียนมองไปรอบๆอย่างหวาดระแวงนิดหน่อยเพราะเขายังปรับตัวไม่ได้ดีนักแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ทำใจดีสู้เสือไว้ตลอด
" นักเรียนไปนั่งโต๊ะริมหน้าต่างแถวสุดท้ายเลยค่ะ "
" ครับ ขอบคุณครับ "
เทียนเดินไปที่โต๊ะริมหน้าต่างแถวสุดท้ายโดยโต๊ะเรียนนั้นเป็นโต๊ะคู่ เขาเห็นผู้ชายร่างใหญ่คนหนึ่งนั่งอยู่แต่ก้มหน้าเหมือนกำลังหลับอยู่ เทียนไม่อยากรบกวนเพื่อนมากจึงค่อยๆแทรกเข้าไปนั่งโต๊ะอย่างระมัดระวังก่อนจะเข้าไปนั่งได้สำเร็จเขาจึงนั่งเรียนต่อไปพร้อมสายตาของเพื่อนร่วมห้องที่จ้องเขาอยู่
หลังจากเรียนมาหลายชั่วโมงแล้วก็ถึงเวลาพักเที่ยง เทียนกำลังจะลุกออกจากห้องไปกินข้าวแต่เขาเห็นเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆยังก้มหน้าหลับอยู่เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีจึงลองเขย่าเพื่อนและลองเรียกดู
" นี่นายตื่นเถอะได้เวลาพักเที่ยงแล้วนะไม่ไปกินข้าวหรอ "
"......"
" นาย "
" เฮ้ เด็กใหม่อย่าไปยุ่งกับเขาเลยปล่อยเขาเถอะไปกินข้าวกับเราไหม "
" อ อืม ไปสิ ขอบคุณนะ "
ขณะที่เทียนกำลังปลุกเพื่อนข้างๆอยู่เพื่อนในห้องกลุ่มหนึ่งก็ชวนเขาไปทานข้าวด้วยเขาจึงปล่อยให้เพื่อนคนนั้นนั่งหลับต่อไป
หลังจากทานข้าวเสร็จเทียนก็กลับเข้ามาในห้องเรียนพร้อมกลุ่มเพื่อนๆเขาหันไปมองที่โต๊ะตัวเองก่อนจะพบว่าคนที่นั่งข้างๆตื่นแล้วและกำลังจ้องมองมาที่เขา เขาค่อยๆเดินไปนั่งที่โต๊ะก่อนจะเอ่ยปากทักทายเพื่อนข้างๆ
" สวัสดีเราชื่อเทียนนะพึ่งย้ายมาใหม่นายชื่ออะไร "
" เตชิน "
" อ้อ เตชินหรอ คือเราเป็นเพื่อนกันได้ไหม "
" อืม ได้สิ "
เทียนยิ้มให้เตชินเบาๆก่อนจะหันกลับไปไหว้ครูที่พึ่งเดินเข้าห้องมาและตั้งใจเรียนต่อไป วันนี้เขาได้เพื่อนหลายคนแล้วถึงเพื่อนบางคนดูจะลึกลับมากเกินไปอย่างเช่นเตชินคนที่นั่งข้างๆเขา
นับตั้งแต่วันที่เทียนย้ายโรงเรียนมาวันเเรกจนตอนนี้ผ่านมาเกือบหนึ่งเดือนแล้วเขาใช้ชีวิตอย่างปกติสุขดีเพื่อนๆในห้องก็ดีกับเขาเกือบทุกคนแต่จะดีมากกว่าใครก็คงจะเป็นเตชินเพื่อนที่นั่งข้างๆเขาคนนี้ที่คอยช่วยเหลือเขามาตลอดที่อยู่โรงเรียนนี้ เทียนใช้เวลาส่วนมากอยู่กับเตชินจนตอนนี้เพื่อนที่สนิทที่สุดก็คือเตชินนั่นเอง
" เต วันนี้เทียนอยากกินหมูกะทะเตพาเทียนไปกินหน่อยนะ คุณแม่ไม่ว่างเลย "
" อืม แต่พี่ชายอาจจะไปด้วย "
" พี่ชายหรอ ก็ดีสิเทียนไม่เคยเจอพี่ชายเตเลยต้องหล่อเหมือนเตแน่ๆ "
" อือ อย่าไปชอบมันล่ะ "
" เทียนไม่ชอบพี่ชายเตหรอก "
" ก็ดี "
หลังจากตกลงกันได้แล้วทั้งสองก็ตั้งใจเรียนต่อจวบจนถึงเวลาที่ทั้งสองนัดกันไว้ว่าจะไปกินหมูกะทะด้วยกัน เทียนเดินตามเตชินเพื่อนสนิทไปที่ห้างแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ใกล้ๆโรงเรียนเตชินบอกกับเทียนว่าต้องไปหาพี่ชายก่อนค่อยไปกินหมูกะทะได้
" ทำไมพี่ชายเตถึงอยู่ห้างล่ะไม่ได้เรียนหรอ "
" มันเรียนเสร็จแล้วมาดูงานน่ะ "
" ดูงานหรอ "
" อือ ห้างนั้นของมัน "
" โห ทั้งเรียนทั้งทำงาน เก่งจัง "
" อือ ก็เก่งของมัน "
ทั้งสองมาถึงชั้นบนสุดของห้างก่อนจะเจอผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าประตูบานหนึ่งดูเหมือนจะเป็นเลขา เทียนเดินตามเพื่อนมาถึงหน้าห้องก่อนที่เพื่อนจะเปิดประตูเข้าไปเลยโดยไม่บอกอะไรผู้หญิงที่อยู่หน้าห้องส่วนผู้หญิงที่อยู่หน้าห้องก็ไม่ได้ว่าอะไรเตชินเลยเขาจึงเดินตามเพื่อนมาอย่างเงียบๆ
" จะไปไหมกูขี้เกียจรอมึงนะ "
" ไปสิ "
เทียนเผลอมองผู้ชายตรงหน้าอย่างเหม่อลอยเขาไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนดูดีขนาดนี้มาก่อนเลย หน้าตาที่ดูโดดเด่นนั้นทำเอาเขาแทบจะเดินต่อไปไม่เป็นพี่ชายของเพื่อนสนิทดูดีขนาดนี้เชียวหรอ เทียนมองอยู่นานจนเพื่อนที่ยืนข้างๆสะกิดนิดหน่อยพอเรียกสติ
" บอกว่าอย่าชอบมัน "
" ก ก็แค่มอง "
" ส่วนมึงก็รีบๆไม่งั้นกูจะไปก่อน "
" อะไรวะมึงจะรีบอะไรขนาดนั้นแล้วเพื่อนมึงน่ะ น่ารักดีนะ "
" อย่ามาทำนิสัยเลวๆ "
" เออ "
เทียนยืนมองสองคนพี่น้องทะเลาะกันอยู่สักพักก็พากันไปที่ร้านหมูกะทะข้างทาง เขากินไปก็รู้สึกเขินไปกับสายตาที่พี่ชายของเพื่อนสนิทมองมาไม่รู้ว่าคนอื่นคิดยังไงแต่ตอนนี้เขาแทบจะทำอะไรไม่ถูกแล้ว และแล้วทั้งสามก็กินหมูกะทะกันเสร็จเตชินอาสาจะไปส่งเทียนที่บ้านโดยมี ติณภัท พี่ชายของเตชินเป็นคนขับรถให้ ในตอนแรกเทียนปฏิเสธเพื่อนแล้วแต่เตชินก็คะยั้นคะยอจะไปส่งเทียนจนได้
" ขอบคุณมากนะเตแล้วก็ขอบคุณพี่ติณด้วยนะครับที่มาส่งเทียน "
" ไม่เป็นไรครับน้องเทียนพี่อยากมาส่งน้องเทียนอีกครั้งด้วยซ้ำ "
" ค ครับ "
" เข้าไปในบ้านได้แล้วเทียน "
" อ อืม ฝันดีนะเต ฝ ฝันดีนะครับพี่ติณ "
" ฝันดีเหมือนกันครับน้องเทียน "
" ไปได้แล้ว "
เทียนมองรถยนต์ที่กำลังเคลื่อนตัวออกไปอย่างตื่นเต้น เขาชอบติณภัทไม่รู้ว่าชอบแบบไหนแต่เขารู้สึกว่าเขาชอบติณภัทจริงๆชอบทั้งๆที่พึ่งเห็นกันครั้งแรกชอบทั้งๆที่ไม่รู้ว่าติณภัทเป็นคนยังไงแต่เขาก็ขอแค่ได้ชอบอยู่ห่างๆแบบนี้ก็ดีแล้ว
--------------------------------------------------------
หนึ่งเดือนต่อมา
เทียนดำเนินชีวิตไปเรื่อยโดยมีติณภัทเข้ามาพัวพันด้วยเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะอยู่ๆคนพี่ก็เข้าหาเขาอย่างรวดเร็วโดยที่เขาเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัวเลย ติณภัทเกิดก่อนเขาสองปีตอนนี้เรียนอยู่มหาลัยปีสองแล้วและเรียนทางด้านการบริหาร
" น้องเทียนครับเย็นนี้ไปทานข้าวกับพี่ไหมพี่อยากไปทานข้าวกับน้องเทียนสองต่อสอง "
" เอ่อ คือว่าเทียนขอดูก่อนได้ไหมครับ "
" ดูอะไรครับไม่ไว้ใจพี่หรอ "
" ว ไว้ใจครับเทียนไว้ใจพี่ติณแต่ว่าเทียนต้องขอแม่ก่อน "
" ก็ได้ครับพี่ตามใจน้องเทียนแล้วว่ายังไงก็โทรหาพี่นะครับ "
" ค ครับ "
เทียนยืนตัวแข็งทื่ออยู่หน้าโรงเรียนเพราะติณภัทมาหาเขาแล้วก็ชวนเขาไปทานข้าวด้วยสองต่อสอง ทุกครั้งที่ติณภัทชวนเขาออกไปทานข้าวหรือทำกิจกรรมอะไรก็จะมีเตชินไปด้วยแต่วันนี้เตชินต้องไปซ้อมบาสทำให้เทียนต้องเผชิญหน้ากับคนพี่ตามลำพัง
เทียนนั่งคิดอยู่นานว่าควรทำยังไงดีในใจเขาอยากจะออกไปทานข้าวกับติณภัทตามลำพังสักครั้งแต่เขาก็กลัวเหมือนกันว่าใจคนอาจจะไม่เหมือนที่คิดไว้ แต่สุดท้ายเทียนก็โทรหามารดาเพื่อขออนุญาตไปทานข้าวกับติณภัทเหมือนเดิม
" ฮัลโหลแม่ครับ "
" ว่าไงคะลูก "
" คือเทียนขอไปทานข้าวกับพี่ติณได้ไหมครับ "
" ติณพี่ชายเตชินหรอลูก "
" ค ครับแม่ "
" ได้สิคะแต่อย่ากลับดึกนะลูกมันอันตราย "
" ขอบคุณครับแม่เทียนจะรีบกลับครับ "
หลังวางสายมารดาเทียนก็รีบโทรหาติณภัททันทีเขาไว้ใจคนพีี่เพราะอย่างน้อยติณภัทก็เป็นพี่ชายของเพื่อนสนิทตนคงไม่ทำอะไรไม่ดีกับเขาหรอกมั้ง
---------------------------------------------------
อีกฝากของถนนแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มนามว่าติณภัทกำลังนั่งสูบบุหรี่กับเพื่อนๆอยู่ก็รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนของโทรศัพท์เขาหยิบขึ้นมาดูก่อนจะพบว่าเป็นเด็กน้อยที่เขาเล็งไว้นั่นเอง
" ฮัลโหลครับน้องเทียน "
" พี่ติณมารับเทียนได้เลยนะครับแม่อนุญาตให้เทียนไปได้แต่อย่ากลับดึก "
" จริงหรอครับงั้นพี่จะรีบออกไปรับน้องเทียน รอพี่ก่อนนะ "
" ค ครับ เทียนจะรออยู่ข้างโรงเรียนนะครับ "
" ได้ครับ "
หลังวางสายติณภัทก็หันมาส่งยิ้มให้เพื่อนที่นั่งอยู่ก่อนจะพูดอวดตัวเองว่าสามารถจีบน้องเทียนเพื่อนของน้องชายได้ จริงๆเขาไม่ได้ชอบพอเทียนมากนักเพียงแต่เพื่อนๆของเขาชอบท้าทายเขาให้จีบน้องอยู่เรื่อยๆเพราะไม่ว่าเพื่อนกี่คนที่พยายามจีบน้องก็ไม่เคยมีใครจีบได้สักคนจนมาถึงเขา
" ไอ้ติณแม่งได้วะ กูล่ะเซ็งทีกูจีบตั้งนานไม่ติด "
" ใครบอกให้มึงเกิดมาหน้าเหี้ยล่ะ "
" ไอ้สัสติณแม่ง เออติณน้องเทียนเนี่ยกูขอต่อได้ไหมวะ "
" ต่อยังไงวะ "
" ก็ถ้ามึงเอาเสร็จพวกกูขอต่อไงมึงอย่าทำเป็นใสซื่อได้ไหมวะ กูจะอ้วก "
" ไม่ได้วะคนนี้กูจริงจัง "
" ส้นตีนหน้าอย่างมึงเคยจริงจังกับใครที่ไหน "
" หึ "
ก็อย่างที่เพื่อนของเขาบอกเขาไม่เคยจริงจังกับใครที่ผ่านมาก็แค่วันไนท์หรือไม่ก็เล่นด้วยสักสองสามเดือน แต่สำหรับน้องเทียนคนนี้เขากะจะเล่นด้วยนานๆหน่อยเพราะดันเป็นเพื่อนน้องชายเขา เขาก็เลยจะเล่นด้วยนานๆ
ติณภัทขับรถมารับเทียนที่ข้างโรงเรียนตามที่นัดกันไว้
" พี่ขอโทษที่มาช้านะครับ น้องเทียนรอนานไหม "
" ไม่นานครับเทียนรอได้ "
" ครับ เทียนอยากไปร้านไหนเป็นพิเศษหรือเปล่าเดี๋ยวพี่พาไป "
" ไม่ครับเทียนตามใจพี่ติณเลย "
" ก็ได้ครับ "
ติณภัทยิ้มมุมปากนิดหน่อยก่อนจะหันกลับไปขับรถต่อเขาจะพาน้องไปร้านอาหารสุดหรูใจกลางเมืองเพราะคิดว่าอย่างไรน้องก็ต้องชอบแน่นอนทุกคนที่เขาเคยเจอก็แบบนี้ ชอบคนรวยชอบคนมีเงินแล้วสุดท้ายก็ยอมเสียตัวเพราะเงิน. เหมือนกันหมด