ด้านนอกผับ...
“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” นันทิดาแกล้งเดินมาชนวรธรตามแผนการของทศ
“ไม่เป็นไรครับ” เขาเอ่ยบอก แต่เธอก็เซถลามาอยู่ในอ้อมแขนของเขาอีกครั้ง
“ปวดขาจังเลยค่ะ สงสัยขาแพลง” นันทิดาออดอ้อนซบที่อกกว้าง มือบางแกล้งลูบไล้ไปมาเบาๆ
วรธรหรี่ตามองหญิงสาว เขาจำเธอได้ว่าผู้หญิงที่เคยอยู่กับทศ เขาเห็นเธอแต่เธอไม่เห็นเขา ลางสังหรณ์ของเขาบอกว่าหล่อนตั้งใจมายั่วเขาเพราะมีแผนการ
แต่เขาไม่หวั่นไหวกับอะไรง่ายๆ ผู้หญิงหนึ่งเดียวในใจคือน้ำริน เขาไม่เคยชายตาแลใคร แต่ก็อยากรู้ว่าหล่อนจะมาไม้ไหน
“เป็นยังไงบ้างครับ” เขาเอ่ยถามเสียงนุ่ม
“ปวดข้อเท้าค่ะ ช่วยพาดาไปที่รถหน่อยได้ไหมคะ เดินไม่ไหวเลย”
“คุณจะกลับแล้วเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ ดามาคนเดียวกำลังจะกลับพอดี”
“เดี๋ยวผมประคองไปที่รถนะครับ” พอเขาพูดแบบนั้นเธอก็ยิ้มในหน้าทันที
ในระหว่างที่เขาประคองนันทิดาไปที่รถ เขาก็เหลือบไปเห็นรถคันหนึ่งที่แล่นออกไป ด้านในคือทศ
