พั่ก! พั่ก! พั่ก!
เสียงกระแทกอันหยาบโลนนั้นดังกึกก้องไปทั่วห้องนอน และเสียงครางของทั้งสองนั้นยังคงดังอยู่สม่ำเสมอ พร้อมกับเรือนร่างที่กำลังโยกย้ายเข้าหากันภายใต้แสงของโคมไฟราวกับว่ามันคือศิลปะอย่างนึง
“อึก..อ่าาส์...ปะ ป่าไม้ ระ แรงไป เบาหน่อยอึก!~” เธอร้องห้ามเสียงกระเส่า เมื่อคนข้างหลังเธอนั้นกระแทกท่อนเอ็นใหญ่ของตัวเองเข้ามาไม่หยุด มันรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนเสียงของเธอขาดๆ หายๆ แม้ว่าเธอจะพยายามหันมองและร้องห้ามแล้วมันก็เท่านั้นแหละ เขาเหมือนคนกำลังขาดสติมากขึ้นทุกทีแล้ว ดวงตาที่กำลังเลื่อยลอย เหมือนคนที่เข้าถึงจุดที่ลึกที่สุดของเรื่องนี้แล้ว
“อ่าาส์...เหมยครับ เหมย”
“จะ จุก อ๊า...อื้ออ๊าาา” เสียงครางของเธอยังคงดังออกมาไม่หยุด มือเรียวเล็กจับผ้าปูที่นอนไว้แน่น ขณะที่กำลังถูกชายหนุ่มนั้นกระแทกความเป็นชายเข้าไปในตัวของเธออย่างไม่หยุดยั้ง มันใหญ่ มันยาว พอกดเข้ามาในรูร่องของเธอ
