เมื่อได้นอนพักไปเกือบสองชั่วโมงกรัณย์กรก็รู้สึกสดชื่นขึ้นพอออกมาจากห้อง ลดาพรก็บอกเขาว่าเมื่อกี้มารดาของชายหนุ่มและคนที่ชื่อปิ่นปินัทธ์โทรมาหา
“อ้อมได้คุยอะไรกับปิ่นหรือเปล่า”
“ไม่ได้คุยนะบอกแค่ว่ารัณย์นอนพักอยู่ให้เขาฝากข้อความไว้แต่เขาก็ไม่ได้ฝากไว้ รัณย์จะโทรกลับเธอหน่อยไหม”
“ไม่ล่ะผมยังไม่มีอารมณ์จะคุยกับใคร”
“แต่อ้อมว่ารัณย์ควรโทรหาแม่นะ แม่บอกรัณย์ไม่ได้ไปที่บ้านและไม่ได้โทรหาท่านนานแล้ว ท่านเป็นห่วงน่ะ”
“ขอบใจนะอ้อม” เขาหยิบโทรศัพท์และกดโทรออกไปหามารดา
“สวัสดีครับแม่”
“รัณย์เป็นยังไงบ้าง หนูอ้อมบอกว่าช่วงนี้ลูกเครียดหนักเลยใช่ไหม”
“ก็ประมาณหนึ่งครับแม่ คนไข้ที่ผมดูแลอยู่อาการไม่ค่อยดีแล้วมันเป็นคนไข้คนแรกที่ผมลงมาดูแลด้วยตัวเองอย่างเต็มที่ ขอโทษนะครับแม่ที่ไม่ได้โทรหาแม่เลย”
“ไม่เป็นไรหรอกแม่เข้าใจ แม่แค่เป็นห่วงกลัวว่ารัณย์จะไม่สบาย” เพราะมีลูกเป็นหมอถึงสองคนมารดาขอ
