เขาหายใจหอบ ๆ เหงื่อโทรมกาย ก่อนจะขยับตัวลงไปนั่งที่เตียง
"อืม...เอาไว้ก่อนแล้วกันนะครับ พอดีวันนี้ ผมชักเพลีย ๆ แล้ว กลัวจะทำให้พี่ได้ไม่ถึงอารมณ์"
"อุ๊ย! เธอเก่งอยู่แล้วน่า ไม่ต้องห่วงหรอก นะจ๊ะ แค่ใช้ปากกับลิ้นก็พอ พี่อยาก...อ๊อย"
ม่ายสาวยังคงออดอ้อน จนเริงฤทธิ์ต้องยอมใจอ่อน
"งั้น...ก็ได้ครับ มามะ มานั่งตรงนี้ เดี๋ยวผมถอดกระโปรงให้"
ชายหนุ่มพูดพลาง ใช้มือตบที่เบาะนอนข้างตัวเบา ๆ พิมลยิ้มร่าด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะรีบกระโจมเข้าไปหาเขา แล้วกอดรัดจูบไซ้นัวเนียเริงฤทธิ์ไม่หยุด
บนโต๊ะอาหารในช่วงเก้าโมงกว่า ๆ ของอีกวัน
พิมลกับลูกสาวคนสวยของเธอ กำลังนั่งทานข้าวต้มกุ้งที่แม่นมจัดมาเสิร์ฟให้เป็นมื้อเช้ากันอยู่ ด้วยหน้าตาที่สดใสทั้งสองคน
แม้ช่วงนี้พิมดาวจะไม่ค่อยพูดคุยอะไรกับแม่เยอะแยะเหมือนอย่างที่เคยเป็น แต่พิมลก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร
เธอเองก็ยังชวนลูกสาวคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปตามปกติ
