อิสราเหลียวมองเจ้าสาวด้วยสายตาว่างเปล่าพลางส่ายหน้า
“พี่ยังไม่ง่วง อยากนั่งที่ตรงนี้ก่อน ถ้าบัวง่วงจะนอนก่อนก็ได้”
“พี่อิศนั่งตรงนี้ไม่หนาวเหรอคะ บัวว่าเข้าไปนั่งข้างในจะดีกว่าไหมคะ”
“บัว...พี่บอกว่าอยากนั่งตรงนี้ทำไมต้องมาเซ้าซี้พี่ด้วย”
อิศราลุกขึ้นและมีสีหน้าไม่ดีนัก เขาจ้องหน้าหญิงสาวเหมือนจะเอาเรื่อง ท่าทางของเขาทำให้กอบัวต้องรีบหรุบตามองต่ำ เธอแค่ไม่อยากให้เขานั่งตากลมกลับกลายเป็นว่าเขาแสดงความไม่มีเหตุผลออกมาซะอย่างนั้น หมอหนุ่มระบายลมหายใจออกมาแต่แล้วเขาก็เลิกคิ้วและเหยียดปากออก
“บัวอยากให้พี่เข้าไปอยู่ข้างใน กลัวพี่หนาวหรือว่าบัวอยากให้พี่ทำอะไรกันแน่”
“บัวเป็นห่วงพี่อิศจริง ๆ นะคะ กลัวว่าพี่อิศจะหนาว เดี๋ยวจะไม่สบาย”
“อย่างนั้นหรือ...อ้อ...จริง ๆ แล้วพี่ก็ลืมไปนะว่าเราสองคนแต่งงานเป็นผัวเป็นเมียกันแล้ว พี่ลืมไปได้ยังไง”
อิศราเดินกลับเข้ามา คราวนี้เขาเดินมาหยุดตรงหน้าร่
