“อื้อ! เดี๋ยว...”
มือเล็กที่ถือแอปเปิลและขวดนมยกขึ้นคั่นกลาง หลังจากผละออกจากจูบของลาเดลได้สำเร็จ
“จิ...” เสียงจิปากจากคนตรงหน้า บ่งบอกถึงความไม่พอใจได้ชัดเจน
“ฉันแค่เล่นมุก หยุดเดี๋ยวนี้...” เขาก็เอาคืนฉันเหมือนกันเหรอเนี่ย
“....”
“ถ้าหิวก็ไปตามคนมาทำให้กินสิ ถ้าจะใช้ให้ทำให้ฉันทำไม่เก่งหรอก”
“....”
“ทำได้แค่ต้มบะหมี่เอามั้ยล่ะ”
“....” ลาเดลยังคงยืนนิ่ง ไม่พูดอะไร
“ปล่อยได้แล้ว” ฉันพยายามหมุดรอดใต้แขนเขาเพื่อหนี แต่ก็ถูกจับกลับมายินที่เดิม
“....” สายตาดุจ้องมาทำให้ฉันยืนนิ่ง
“ฉันไม่สบายอยู่นะ ขอพักลดหนี้” ฉันไม่ไหวนะ อย่ากระตุ้นเดี๋ยวยอม
“ไม่ได้จะลดหนี้ ค่าตัวฉันต่างหาก”
“...ฮะ” ฉันเงยหน้าขึ้นมองลาเดลอย่างไม่เข้าใจเรื่องที่เขาพูด
“ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้ออกมาทำงาน เพราะต้องดูคนป่วย”
“....” ดูแลคนป่วย? ที่ฝันว่าเขาเช็ดตัวให้เป็นเรื่องจริงเหรอเนี่ย!
“ก็เลยต้องมาเคลียร
