𝐼𝒩𝒯𝑅𝒪
294 คำ
“ไม่เคยเห็นผู้หญิงใส่แค่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียวทำอาหารเหรอ”
“....” ไร้เสียงตอบกลับ เขายังสนใจงานตรงหน้าเช่นเดิม
“ผ้ากันเปื้อนสาวเมดด้วยนะ ฉันใส่ให้ดูได้ถ้าผู้ชายเวอร์จิ้นแบบคุณลาเดลต้องการ” มือเล็กชูชุดแกว่งไปมา ที่กล้าท้าทายเพราะเขาไม่มีทางให้ใส่แน่นอน
“....” เขายังคงเฉยชาอย่างเช่นทุกครั้ง ถ้าไม่ติดว่าเป็นเจ้าหนี้ที่ฉันต้องใช้ความพยายามตีสนิท เพื่อรักษาชีวิตละก็...อดทนไว้มิกุ
ปึก!
สองเท้าก้าวเดินเข้าไปหยุดยืนตรงหน้า แล้วใช้มือปิดพับหน้าจอโน้ตบุ๊กลง มืออีกข้างจับไว้กับพนักพิงโซฟาโน้มใบหน้าเข้าหา นัยน์ตาคมมองลอดแว่นขึ้นสบสายตา
“ถามตรง ๆนะ ถ้าไม่ได้ชอบผู้หญิงแล้วเขียนสัญญาแบบนั้นขึ้นมาทำไม”
“....” ใบหน้าของเราอยู่ห่างกันเพียงแค่คืบ กลิ่นบุหรี่อ่อน ๆ ปะปนมากับลมหายใจของเขา ภายนอกเหมือนผู้ชายซื่อไม่ประสีประสาทั่วไป แต่สายตาไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกแบบนั้นสักนิด
“ฉันยอมเป็นครั้งแรกของนายได้นะ ถ้ามันลดหนี้ตามข้อสัญญา”
“....”
“แล้วถ้าทำไม่เป็น ฉันจะทำให้เอง” ถึงไม่เคย แต่ฉันก็คลุกคลีกับเรื่องแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก พอรู้เทคนิคอยู่บ้างน่า
“ขอพูดตรง ๆ เลยก็แล้วกัน ยังไม่เห็นมีส่วนไหนของร่างกาย ทำให้รู้สึกน่าสนใจ แล้วมีอารมณ์อยากทำด้วยสักนิด” เห็นเงียบ ๆ แบบนี้แต่ปาก...
“แบบนี้นี่เอง ฉันก็คิดว่านายไม่เคยเสียครั้งแรกก็เลยเขินซะอีก แล้วก็เข้าใจว่าคุณลาเดลทำไม่เป็นมาตั้งนาน”
- ผู้เขียน
