เรียวขาทั้งสองอ้ากว้างตามขนาดลำตัวที่กดทับเข้ามา มือร้อนลูบไล้เอวบาง เลื่อนผ่านหน้าท้องแทรกมือเข้ามาก็เริ่มรุกล้ำส่วนไวต่อความรู้สึก
“เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน...” มือเล็กจับแขนเขาไว้แน่น นัยน์ตาคมช้อนขึ้นสบสายตา ในขณะที่ริมฝีปากยังกดจูบสร้างร้อยช้ำ
เขาไม่สนใจเสียงท้วง ในขณะที่นอกห้องยังเกิดเสียงวุ่นวายไม่จบ เกิดอะไรขึ้น! ทำไมมาไม่ให้ฉันตั้งตัวล่ะ แล้วเขาไม่เหมือนคน...ไม่เคย
พึ่บ!
มือหนาสอดเข้าใต้แผ่นหลัง ก่อนจะปลดตะขอบราเซียถูกปลดออก จากนั้นเขาก็พยายามจะดึงออกอย่างไม่ทันตั้งตัว
“ไม่ต้องขนาดนี้...ก็ได้” หัวใจฉันเต้นแรงยิ่งกว่าวิ่งมาร้อยเมตรอีก
“กลัว?” เสียงทุ้มพร่าถามกลับ
กลัวอะไร? หรือกำลังหมายถึงฉันกลัวเขา
“มีอะไรน่ากลัว” สิ้นเสียงชั้นในลูกไม้สีดำก็ถูกถอดออกพ้นตัว ฉันยกแขนกอดตัวเองเพื่อปกปิดทรวงอกไร้สิ่งบดบัง
“เคยเป็นลูกสาวเจ้าของค่ายหนังเอวีจริงหรือเปล่า? แข็งทื่อ” ก็มาไม่ทันตั้งตัวแบบ
