พึ่บ!
ฉันรีบถอยกลับมา ยืนหลังชิดกำแพง ทำไมชีวิตเหมือนหนังที่ต้องมาหลบเจ้าหนี้อะไรแบบนี้เนี่ย!
เอายังไงดี ก็ต่อรองแล้วไม่ยอมให้ฉันผ่อนเองนี่! ไม่มีเงินไปจ่ายจำนวนเต็มขนาดนั้นหรอก มือทั้งสองกำแน่นในหัวก็พยายามคิดหาวิธี ฉันไม่สามารถกลับเข้าห้องได้ในตอนนี้ ต้องหนีแล้วพาพวกนั้นมาสนใจที่ตัวเอง
จริงสิ! รถฉันไง พวกเขารู้จักรถฉันเพราะฉะนั้น....
ตึก ตึก ตึก!
สองเท้ารีบวิ่งลงบันไดหนีไฟหลีกเลี่ยงการใช้ลิฟต์ เมื่อลงมาถึงชั้นล่างฉันก็วิ่งตรงไปยังจุดจอดรถ ซิปเสื้อแจ็กเกตถูกรูดขึ้นมาจนชิดคอ พร้อมกับหมวกกันน็อกถูกสวมลงบนหัว
เท้าก็วิ่งไปยังรถตัวเอง ถุงมือก็ใส่ด้วยความทุลักทุเล ทำไมฉันไม่มีชีวิตที่โดนเจ้าหนี้ตามตัวไปอยู่กับคนหล่อบางเหรอคะ จดจำมาจากหนังที่เคยพูดแบบนั้นน่ะ ทำไมชีวิตฉันต้องไปอยู่พวกตาแก่หัวงู แล้วไม่รู้ว่าต้องอยู่ไปจนตายหรือเปล่า ไม่เอาหรอกนะ!
บรื้น! บรื้น!
เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นตามจั
